Mijn "dinnetje" ( vriendin) zit al jaren bij een zangkoor, "Kloos" genaamd. Dit koor bestaat uit ongeveer zo'n 40 dames en ik ben wel eens een enkele keer gaan luisteren naar optredens van hun. Altijd leuk en gezellig, en ook heerlijk om is lekker mee te zingen. Maar dan wél meezingen in mijn hoofd...in gedachten dus, want ik durf dus écht niet luidkeels mijn stem te laten horen..bang dat iemand mij dan boos aankijkt en denkt dat er een valse kraai in de buurt zit...Ja, oké..thuis in mijn eigen veilige badkamertje of op het toilet..maar zelfs dán moet ik zeker weten dat er niemand thuis is. Natuurlijk moppel ik vaak mee met de muziek op de radio, en ook bij onze bloaskapel durf ik soms mijn mondje open te doen, maar dan gaat de muziek ook zóóó hard dat het onmogelijk is dat iemand mij kan horen! Behalve dan mijn dinnetje...zij hoort het wel..want zij staat altijd naast mij als wij muziek moeten/mogen maken. Zij is dus ook degene die er op aandrong om met een groepje van zo'n 18 vrouwen én één man ( ja..ja...die had lef!) mee te gaan naar een workshop in Aubenton. Dit groepje doet dit ieder jaar, en het scheen elke keer weer een feest te zijn....Maar ik kán helemaal niet zingen, zei ik....Nou...zei mijn dinnetje, dát valt best mee, je zingt in ieder geval niet vals en weet goed maat te houden. Van dat maat houden, wist ik wel van mezelf, want in de Bloaskapel sla ik de bekkens, en dan moet je natuurlijk wél een beetje in de maat slaan want anders wil het niet meer lukken met de bloazers....

Met een klein beetje "angst" voor het onbekende heb ik toegestemd. Ik was natuurlijk een "vreemde eend in de bijt" want iedereen kon elkaar. Maar daar aangekomen had ik meteen een goed gevoel...zo'n lieve meiden..ik werd meteen opgenomen in de groep. Ik heb mijn best gedaan om in één dag tijd de 18 namen van mijn "medezangeressen" te leren, wat me wonderwel goed afging. Het was voor mij een hele aparte ervaring om in zo'n close groepje ( ze heten niet voor niets "Kloos"!!) te mogen verblijven.

Ik moest wel héél véél in zo'n korte tijd verwerken ...moest ineens leren noten lezen....in partijen zingen....Engels lezen én zingen ( nooit Engels geleerd vroeger!) Én...niet te vergeten....héél laat ( óf vroeg..hoe je 't noemen wilt!) naar bed gaan.... en héél vroeg weer opstaan omdat iedere dag exact om 10 uur na het ontbijt de workshop begon. Moet ook eerlijk toegeven dat ik bij thuiskomst écht toe was aan ...vakantie, ha..ha...zóó moe!!Maar het was het zeker waard, heb zo heerlijk véél gelachen..gesproken over allerlei onderwerpen... interesant triest óf gelukkig...geknuffeld...gedanst...GEZONGEN uit "volle borst"!!
Eigenlijk zou dit gewoon voor ieder vrouw gratis verplicht in de "ziektekostenverzekering"moeten zitten!!!

Oh ja, waar we verbleven was het ook ideaal. Een soort verbouwde boerderij met een prachtige grote tuin gerund door een jong Nederlands stel, écht een paar schatjes die alles voor je doen om het naar de zin te maken. Al de maaltijden worden door hun zelf bereid en is geheel vegatarisch. Wéér zo'n openbaring voor mij , want ik had geen idee wat ik me daarbij voor moest stellen!! Maar zóóó ontzettend smaakvol en met zoveel liefde gemaakt, héérlijk. Ik heb het vlees geen seconde gemist!

Al met al heb ik in 5 dagen tijd weer héél wat bijgeleerd en hoop ik stiekum dat mijn dinnetje me volgend jaar wéér mee vraagt... Enhuuu...Ik durf voortaan héél hard mee te zingen!!!

Hier een opname ( gemaakt met fototoestel, dus niet zo optimaal) die blonde met dat grijze shirt ben ikke dus.

Ik heb ook nog twee links toegevoegd...neem is een kijkje!