Ik ben ruim 60 jaar geleden in Amsterdam geboren, en ben opgegroeid in een echte volksbuurt vlak bij een zèèr bekende markt. Je weet wel ..zo`n buurt waar op bijna iedere hoek van de straat een buurtcafé is en de marktkooplui hun bakkie troost inclusief gevulde koek luidruchtig naar binnen slurpen. Als ik s`middags langsliep was het er altijd super gezellig, de koffie had plaats gemaakt voor de pikketanissie`s en de vele …Ome Pieten en Tante Leentjes zaten dan aan de tafeltjes met “perzische” tafelkleedjes meestal luid zingend mee te lallen op de tonen van een of andere sjofele accordeonist. Ik voelde mij als kind al op mijn gemak als ik daar binnen was…lekker gek doen…beetje dansen..beetje zingen..het was altijd goed, niemand die er aanstoot aan gaf…gewoon..puur…. gezellig!!

Toen ik dan ook op mijn 24^ste ging verhuizen naar Brabant was dat wel het eerste wat ik zo miste..mijn buurtkroegjes…mijn plat Amsterdams sprekende maatjes…de orgelman…accordeonmuziek…Johnny Jordaan…Amsterdamse uien…grachten….

Maar….deze Amsterdamse past zich snel aan…..en ik kreeg in de gaten dat ze hier in het Zuiden ook hele leuke gezellige tradities hebben!!! Neem nou bv. de Carnaval…geweldig feest toch!!! Ik heb me er dan ook helemaal ingestort…vanaf het eerste moment. Eerst nog een beetje “aftastend” Eén avondje op stap…maar al snel met heel mijn hart en ziel..vier dagen “dweilen”. Mijn man is wèl een echte Brabander en in het verleden ook wel eens “Prins Carnaval”geweest, en onze dochter is ook eens “jeugdprinses”geweest. Het was een zware maar ontzettend leuke belevenis om is een keertje mee te maken. Inmiddels kan ik eigenlijk helemaal niet meer zonder Carnaval, en begint het ook echt te “kriebelen” zodra het januari is. Dan word het weer tijd om na te denken…wat trek ik aan…wat voor pruik zet ik op……wàt moet er in de vriezer zitten..snert…wortelstamp of/en hachee..waar gaat mijn hond logeren…en vooral…wat is het programma van onze bloaskapel en wat voor muziek maken we dit jaar… en bij wie??

Onze Blaaskapel bestaat uit 17 personen waarvan 7 gehuwde “setjes”waaronder onze dochter en schoonzoon. We heten De Schuimkoppen en bestaan al 45 jaar. Hier in deze regio dus ècht wel een begrip door de jaren heen. We maken eigenlijk allerlei soorten muziek variërend van bv. “Brand New Day” tot “” Kleine Café Aan De Haven” en natuurlijk carnavalsnummers uit het dorp zelf! Door het jaar heen treden we ook regelmatig op.

Met Carnaval hebben we ieder jaar een commissie die bestaat uit 2 of 3 mensen die een soort van draaiboekje maken wat we gaan doen die dagen, dit jaar was het mijn beurt. We beginnen s`morgens al om een uur of half tien, dan gaan we bij een van onze muziekanten ontbijten met zo`n man of 25 inclusief kinderen. Iedere morgen bij iemand anders, en volgend jaar is er weer iemand anders aan de beurt. Dit is altijd super gezellig, en natuurlijk een goeie ondergrond voor al die pilskes die we nog “moeten” verorberen die dag!!! We lopen altijd mee in de grote optocht…doen mee aan een blaaskapellenpolonaise…maken muziek in het Theater voor de senioren…bezoeken het bejaardentehuis…gaan naar de Prinsenreceptie`s…het boerenbal…en niet te vergeten..gewoon lekker van kroegie naar kroegie. Dit jaar was het natuurlijk helemaal te gek met het prachtige weer…heerlijk zonnetje..fijne temperatuur. Gewoon lekker midden op de markt muziek maken en zien hoe de omstanders daar van kunnen genieten en lekker met ons mee deinen……

Kortom…het was weer geweldig.

Woensdagmorgen natuurlijk opgestaan met een lichtelijk katertje…stijfe spieren van al het gehos…behoorlijk gevoelige knoken van het vele “bekken slaan”…Het huis ziet eruit of er een “bom is gevallen”…overal rood/witte kleding…pruiken..hoedjes…confetti….boa`s…etc..etc.. Mijn man en ik kijken elkaar aan met verfrommelde gezichten en een smaak in onze mond of we tien dooie ratten hebben opgevreten… met nog steeds een bepaald deuntje in ons hoofd… wat er voorlopig ff niet uit te krijgen is zeggen we tegen elkaar…”wat hebben we `t weer fijn gehad hè schatje!!!” En ik doe wasje NR 5 in de wasmachine en pak een sterk bakkie troost.

Nee…ik mis Amsterdam al lang niet meer…zou er zelfs niet meer willen wonen, al zal ik Amsterdam nooit verloochenen en ben ik nog steeds Ajax fan!! ( dit tot grote ergernis van mijn schoonzoon..man..en vele vrienden!!)

Eigenlijk… voel ik me inmiddels een echte Brabander, maar ik woon hier natuurlijk ook alweer 36 heerlijke jaren…en hoop nog jaren te mogen genieten van al dat prachtigs wat Brabant in huis heeft!!!

Alaaf!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!